Κατά αγνώστων

Στη λογική ανοικτών θυρών,

υπό το φως

μισοσβησμένων αξιών,

ευχετήριες κάρτες

δημοσίων σχέσεων,

με μηνύσεις

κατά αγνώστων.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Τα τέλεια των Αγίων

Όρθιος κι εγώ,

σε αναμονή,

λίγο πριν

τα τέλεια των Αγίων

σου σφίξουν το χέρι

κι αγγίξουν

την κοφτή ανάσα μου.

       – 

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Το τέλος

Η γεύση των φρούτων

δεν φεύγει

απ’ το στόμα μου,

μα η πίκρα των λόγων

γκρεμίζει τα σύννεφα

και στύβει το χιόνι,

μετρώντας τα βότσαλα.

Μα εσύ

δεν μου είπες

γιατί με ξεγέλασες,

γιατί με τον πόνο

και τ’ άδικο θέλησες,

να πεις πως το τέλος

πάντα με δάκρυα

καίγεται.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Στάχτη

Το τζάκι

θέλησε

να βάλει τελεία,

στην πρόταση

που ο δρόμος

των ονείρων μου

κόλλησε

στη λέξη ευτυχία,

με σπίθες

από βρεγμένα κούτσουρα

που μάζεψα

από μέσα μου,

που τόλμησα

να τα κάνω στάχτη.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Η Ποίηση

Σαν έρωτας

αστράφτει φως,

σαν πίστη

μας κρατάει,

σαν παντοκράτωρ

μας νικά,

σαν πίκρα

μας κεντάει,

η Ποίηση!

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Αρνήσεις

Βουή αυτοκινήτων

σφραγίζει το ξημέρωμα,

με κοφτές απαντήσεις,

με ανένδοτες αρνήσεις,

που επαναλαμβάνονται

ρητά

κάθε δειλινό.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Σμιλεύω

Σμιλεύω

όνειρα πλατιά

να γίνουν

αστροναύτες.

       –

Σμιλεύω

ελπίδες φωτεινές,

να γίνουν

επαναστάτες.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Το μέλλον

Φτερό αετού

θαμμένο στην άσφαλτο,

σιγή ατέρμονη

απόλυτου μηδενός,

λατέρνα σπασμένη

στο τζάκι της βροχής,

το Μέλλον!

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Πήλινα πρόσωπα«, 1992)

Νίκη

Σύντομη

της νίκης η ζωή.

Κολλάει

στη λάσπη των λαθών,

στη λάσπη της ασφάλτου.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Πήλινα πρόσωπα«, 1992)

Επανάληψη

Συνάντησα

στη μέση του δρόμου

ένα παλιό μου λάθος

και το προσπέρασα.

Βιάστηκα

να επαναλάβω

τον εαυτό μου.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Πήλινα πρόσωπα«, 1992)

Θίνες

Ο χρόνος είναι άνεμος,

που με το φύσημά του

πάνω στην άμμο της ζωής,

θίνες

με λύπες ή χαρές,

εδώ κι εκεί σωριάζει.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Ίχνη«, 1985)

Κραυγή

Η λήξη που ακούστηκε

του πρώτου ημιχρόνου,

κραυγή

ασάλευτου βοριά,

μαρμαρωμένου φόνου,

φανέρωσε

απ’ το βλέμμα της

το πέρασμα του χρόνου.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Ίχνη«, 1985)

Σας μιλώ

Σας μιλώ,

μην αδιαφορείτε.

Αυτή η στιγμή,

για μένα

είναι σημαντική.

Είμαι ευτυχισμένος.

Αυτά είπα

κι όλοι λυπήθηκαν.

Έφυγαν

με σκυμμένο κεφάλι.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Ίχνη«, 1985)

Τι ζητώ

Κουβάρι

οι προσευχές

ψιθυρίζουν

φοβισμένες.

Ανόητα Εγώ

πνίγονται,

δίχως ποτέ

να μάθεις

τι ζητώ.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Κανόνες και οράματα

Η ζωή μετράει

τους κανόνες,

η δύση τις εξαιρέσεις τους.

Η βροχή πίνει

τους αιώνες,

η άνοιξη τα όνειρά μας.

Ο αετός βλέπει

τις ηλιαχτίδες

κι η νιότη τα οράματα.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή», 2005) 

Όρια

Θραύσματα γυαλιών

στο άδειο δωμάτιο

των άναρθρων ψιθύρων,

ματώνουν

τα όριά μας,

γεμίζουν

με πληγές

το χάδι της ψυχής μας.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Ίσως

Το σύννεφο πάλεψε

με την άμμο

κάτω απ’ τη βροχή

των όχι και των ναι,

πατώντας με δύναμη

στη λογική,

που ακούει

το αδιέξοδο των ίσως.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Τα μην και τα μηδέν

Η νύχτα

που έπνιξε

τις ατέλειωτες στιγμές

που ήθελα

να ζήσω,

πέρασε

χωρίς ν’ ανάψω

το κερί,

που ήθελα

να ζεστάνει

τα μην και τα μηδέν.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή», 2005)

Ιδανικά

Βουνά χιονισμένα,

μνημεία αρχαία,

βοριάς που μας γνέφει,

σκέψη που κυλά,

εικόνες βαμμένες

με ύμνους ιστορίας,

λέξεις επιγραφών

με ιδανικά γεωμετρίας.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Ψευδαισθήσεις

Βουβές ρυτίδες

στο μέτωπό μας

τα σύνορα της ιστορίας,

ρίχνουν κλεμμένες ματιές

σε στίχους του Ομήρου.

Ψευδαισθήσεις

γεμάτες ενοχές

λυτρώνουν

τραυματισμένους ψίθυρους,

που έγιναν αντίλαλοι

σε φωτισμένες σπηλιές

ανόητων κι αθώων.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Νοητή γραμμή

Καπνοί

από τσιγάρα

και κούπες

γεμάτες καφέ,

δίπλα

στη νοητή γραμμή,

που η δίνη

των λέξεων

ακουμπά

και γνέφει

τραυματισμένη

τη σιωπή μου.

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)

Μονολεκτικά ενδύματα

Κύματα περισπωμένης,

φουρτούνες επιρρημάτων,

ανεμόμυλοι ρημάτων,

κοχύλια αποσιωπητικών,

στο νησί των ποιημάτων

της ψυχής,

του νου,

της σκέψης,

μονολεκτικών ενδυμάτων

που φοράς

για να αντέξεις!

       –

(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη «Νοητή γραμμή«, 2005)